Begraafplaatsen en crematoria zijn belangrijke plaatsen voor de doden en de levenden. Het zijn plaatsen waar wij afscheid nemen van onze dierbaren, liefst op een manier die past bij onze wensen – persoonlijk, cultureel, religieus – en die van de overledene. Samen met collega’s in het Verenigd Koninkrijk heb ik de afgelopen anderhalf jaar gewerkt..
De dood vormt een universele en onvermijdelijke grens. Ze is een vergezicht dat vaak onaangenaam en confronterend is. In het dagelijks leven wordt de dood dan ook regelmatig aan het oog onttrokken. We lopen haar niet tegen het lijf in onze beslommeringen en we verhullen haar, al dan niet bewust, in het landschap. Toch staat de dood op een dag voor de deur en houdt het leven, zoals wij dat kennen, op te bestaan. De dood brengt een einde of een onomkeerbare overgang. Niemand is ooit teruggekeerd uit de dood om het leven weer als vanouds op te pakken.
Hoewel de dood een onvermijdelijk onderdeel van het leven is, begrenzen we haar voortdurend. We bakenen de dood af en creëren bijzondere plaatsen voor onze doden. Wat vertellen deze grenzen over onze omgang met de dood? En wat geven ze prijs over de levenden?
Kristel Kleijer schreef een mooi stuk naar aanleiding van mijn promotieonderzoek voor de New Scientist pagina van het Parool: “In Nederland heerst het idee dat we de overledene snel los moeten laten en moeten doorgaan. Nabestaanden krijgen vaak al snel de vraag of ze hun eigen leven niet weer eens moeten oppakken. Maar het verlies maakt onderdeel uit van hun leven.”
My paper “Transforming bonds”, on how people ritualise relationships with their deceased, has been published online in Mortality: People continue relationships with their dead in a variety of ways. Since the 1990s, the idea of ‘continuing bonds’ has provided a framework for exploring and understanding post-mortem relationships. However, the dynamics of the bonds between the..
Hoe gaan we in Nederland om met de doden? Brenda Mathijssen onderzocht met welke rituelen nabestaanden de uitvaart van hun overledenen vormgeven. Steeds meer en andere rituelen duiken daarbij op. Morgen promoveert ze bij de Radboud Universiteit op haar proefschrift: ‘ Making sense of death’. Bij Nieuws en Co vertelt ze over haar onderzoek waarbij..
VOX interviewde mij over mijn promotieonderzoek naar de omgang met de dood in Nederland. Hoe doe je dat eigenlijk, zo’n onderzoek? En wat betekent het om in de nabijheid van de dood te werken? Undercover bij een begrafenis
Een kerkelijk format is vaak niet langer leidend voor een uitvaart; steeds vaker creëren mensen zelf rituelen die zin en betekenis geven aan de dood. Daarbij wordt vooral het leven omarmd, stelt Brenda Mathijssen (28), die woensdagmiddag promoveert aan de Radboud Universiteit. Lees hier het hele artikel in het Reformatorisch dagblad. [Foto: ANP, Jeroen Jumelet]
Wednesday June 28 at 14h30 I will defend in public my thesis, entitled:
Making Sense of Death
Ritual practices and situational beliefs of the recently bereaved in the Netherlands
The defense ceremony will take place in the aula of the Radboud University in Nijmegen (Comeniuslaan 2). Afterwards, there will be a reception in the same building. You are warmly invited!
Donderdag 26 januari verscheen er een prachtig artikel in Trouw van Hanne Obbink: “Grote verhalen over de zin van het leven zijn nauwelijks nog te horen op uitvaarten, schrijven thanatologen in een boek dat vandaag verschijnt. Nabestaanden zoeken nu zelf naar de betekenis van de dood”. Geïllustreerd met de prachtige foto’s van de begraafplaatsen in Marken..
Naar aanleiding van het boek Dood: Wegwijs in de Nederlandse Uitvaartcultuur waren Claudia Venhorst en ik te gast in diverse programma’s om te vertellen over ons vak en de Nederlandse gebruiken rond de dood. Zo hadden Chris Kijne, NOS-Met het Oog op Morgen, en Edwin Evers, Radio 538, prangende vragen over uitvaarten, crematies en de Dustmaster. We gingen..