{:nl}Woensdag 28 juni om 14u30 verdedig ik in het openbaar mijn proefschrift, getiteld:

Making Sense of Death
Ritual practices and situational beliefs of the recently bereaved in the Netherlands

De verdediging vindt plaats in de aula van de Radboud Universiteit te Nijmegen (Comeniuslaan 2). Na afloop vindt in de aula een borrel plaats. U bent van harte welkom!

Vroeg of laat wordt ieder van ons met het verlies van dierbaren geconfronteerd. Of we willen of niet, de dood laat zich niet negeren. Deze studie laat zien hoe rooms-katholieke, protestantse en niet-kerkelijke nabestaanden in Nederland betekenis zoeken, creëren en toeschrijven in confrontatie met de dood door middel van rituele praktijken en situationele geloofsvoorstellingen. De rituele praktijken en voorstellingen van mensen met een recente verlieservaring worden beschreven in het licht van de veranderende rol van religie, de individualisering, en de ontwikkeling van crematie in de Nederlandse samenleving.

Op basis van empirisch onderzoek, bestaande uit participerende observaties in uitvaartondernemingen (6 maanden), diepte- interviews met nabestaanden (n=15) en rituele experts (n=20), en surveyonder- zoek onder nabestaanden (n=198), volgen we nabestaanden in hun zoektocht naar betekenis. Elk hoofdstuk richt zich op een specifieke fase in het uitvaart- proces: de voorbereidingen rond de uitvaart (hoofdstuk 2 en 3), de uitvaart en lijkbezorging zelf (hoofdstuk 2, 3 en 4), en de periode na de uitvaart (hoofdstuk 5 en 6).

Nabestaanden in Nederland geven zin en vorm aan de dood van een naaste door rituele praktijken en voorstellingen van het hiernamaals opnieuw uit te vinden en te verbeelden. Op basis van de levensstijl van de overledene en diens nabestaanden worden uitvaarten op maat gemaakt, in samenspraak met rituele experts. Daarbij zijn ook nieuwe uitvaartwensen en mogelijkheden ontstaan. Zo begeleiden nabestaanden hun overledene steeds vaker naar de crematieoven.

Daarnaast geeft de studie inzicht in het langdurige proces van ritueel vormgeven aan de dood. Hoewel de uitvaartdienst vaak als het laatste en meest belangrijke ritueel wordt gezien, blijken juist praktijken na de uitvaart van ultieme betekenis voor nabestaanden. In huiskamers worden relaties met de doden bestendigd en verbroken door middel van materiële praktijken. Nabestaanden laten hun overledene niet simpelweg los, maar geven hen een nieuwe, tastbare plaats in het alledaagse leven.{:}{:en}Wednesday June 28 at 14h30 I will defend in public my thesis, entitled:

Making Sense of Death
Ritual practices and situational beliefs of the recently bereaved in the Netherlands

The defense ceremony will take place in the aula of the Radboud University in Nijmegen (Comeniuslaan 2). Afterwards, there will be a reception in the same building. You are warmly invited!

Summary:

This study explores the various ritual repertoires of recently bereaved Dutch people, with a Roman Catholic, Protestant, or religiously unaffiliated background, and the situational beliefs that emerge in relation to these enacted repertoires. Following the trajectory of death ritual, attention is given to the dynamics of ritual practice and ritual meaning. On the basis of qualitative and quantitative data, each chapter focuses on a specific phase in the process of death ritual, allowing us – as it were – to accompany the bereaved in their meaning-making process from the funeral preparations, funeral performance, and disposal practices, to the period after the funeral.

In relation to the profound impact of three developments in Dutch society – the changing role of religion, the prominent emphasis on the individual, and the development of modern cremation – two aspects of contemporary Dutch death rites are accentuated in particular. First, it is demonstrated how the recently bereaved reinvent and re-imagine their ritual practices and beliefs in light of the particular situation at hand, as well as in relation to social and cultural circumstances in the Netherlands. Second, it is illustrated that death ritual today can be understood as a prolonged and highly individualised – although not asocial – process of accumulative rites through which the bereaved make sense of death and their changing relationship with the deceased. Whereas the funeral ceremony is often seen as ‘the prominent’ and ‘the last’ rite in the Dutch context, I draw attention to the importance of the funeral preparations, as well as the non-institutionalised incorporation practices and transforming bonds between the living and the dead that emerge in the aftermath of the funeral.

 {:}

Categories:

Tagged:

Comments are closed

Categories

Latest Comments

No comments to show.